Hai GuidoFox hier! Gaaf dat je dit artikel leest!

De Westerse vrouw is uit balans: haar mannelijke energie heeft haar vrouwelijke energie overvleugeld.

De opvoeding, de familie, het schoolsysteem, de werkomgevingen en de sociale omgeving zijn van grote invloed geweest op deze (energetische) vorming van de Westerse vrouw.

Een attitude van aanpakken, plannen, actie ondernemen, op tijd zijn, een mening overal over moeten hebben en geven, open en direct durven zijn, analytisch leren denken (rationalisme), respect voor hiërarchie, dé ‘kom altijd voor jezelf op’- en dé ‘ik heb geen man nodig naast mij’- en dé ‘ik kan het allemaal zelf wel’-mentaliteit en de verlate (onnatuurlijke) moederschappen hebben grote sporen achtergelaten in het energetische welzijn van de Westerse vrouw, tot een verhoogde prikkelbaarheid en vermoeidheid aan toe. De Westerse vrouw is vaak op haar veertigste/vijftigste uitgeput, in onbalans en is opzoek naar een andere wijze van invulling van haar leven.

Het is precies deze ontwikkeling geweest die de Westerse vrouw op haar veertigste/vijftigste hevig doet zoeken naar haar ‘vrouw-zijn’:

Wie ben ik eigenlijk?

Heb ik wel contact met mijn vrouwelijkheid?

En ben ik wel in balans?

En wat wil ik nog uit mijn leven halen?

Op relatie- of werkgebied of innerlijke ontplooiing?

Wat zijn eigenlijk die vrouwelijke eigenschappen, die zo verwaarloosd zijn geweest?

- Ontvankelijkheid voor het leven: open staan voor alles en leren ontvangen, behoudend reflecterend vanuit overgave en geduld

- Niet (gelijk) oordelen over een situatie of voorgeval: non-judgemental

- Het lijden toegeven en de ruimte geven, lijdelijkheid + overgave

- Zachte aanrakingen, de vrouw raakt veel en zacht (subtiel) aan, tederheid

- Verbinden, synthese in groepen en tussen individuen