De Westerse mens voelt zich steeds meer ontworteld van zijn bodem, zijn verleden en zijn sociale omgeving: 'wat bindt ons nog in onze huidige tijd'.

Hij grijpt voor zijn gebrek aan bindingsgevoel en verminderd zelfvertrouwen - met zijn verstand - in onze snel veranderde wereld - terug op de Westerse geschiedenis.

Dit gevoel van ontworteling - het gevoel van afgesnedenheid - kan moeilijk los worden gezien van onze Westerse persoonlijke psychische gespletenheid: het Westerse verstand leeft afgesneden van het ongeopende hart. De Westerse mens klampt zich zo met al haar innerlijke geestelijke conflicten in paniek terug op het verleden, terwijl alles op elk moment verandert.

De enige weg om de maatschappelijke en persoonlijke onrust in het Westen te verstillen, is onze innerlijke gespletenheid - van verstand en hart - op te heffen en in werkelijke verbinding te laten komen - en dat vergt diepe persoonlijke transformatie en transcendentie.

Als ons hartcentrum weer wordt gevonden en de samenwerking tussen hart en verstand is hersteld, kunnen we weer in diepe liefdevolle vertrouwenwekkende verbinding staan met onze bodem, met ons verleden, met onze toekomst en met onze sociale omgeving - en kunnen we pas echt openstaan voor de wereld om ons heen.

Terug naar overzicht